Pochodziła z ubogiej rodziny, zamieszkałej w nadrzecznej dzielnicy Lizbony.
Dała się poznać na całym świecie, jako „Królowa fado” i ze względu na rangę przypisywaną temu gatunkowi muzyki w kulturze portugalskiej, została uznana przez wielu za ambasadora Portugalii.
Wielokrotnie występowała za granicą. Do najważniejszych jej koncertów zalicza się występy w Paryżu, Londynie i Rzymie. Równie ważny był dla jej popularności na świecie udział w 1950 w koncertach związanych z planem Marshalla, gdzie z każdego kraju będącego jego beneficjentem wystąpił jeden artysta, artystka lub zespół. Chętnie występowała wspólnie ze śpiewakami operowymi (Rzym, Teatro Argentina). Lubiła słuchać muzyki poważnej.
Została pochowana na cmentarzu Prazeres w Lizbonie, a następnie jej prochy przeniesiono do Narodowego Panteonu w Lizbonie. Po jej śmierci w Portugalii ogłoszono trzydniową żałobę narodową. W pogrzebie uczestniczyło ponad sto tysięcy osób.
W 2008 miał swoją premierę na świecie (a w 2010 w Polsce) biograficzny film o jej życiu Amalia. Królowa Fado w reżyserii Carlosa Coelho da Silva.
Komentarze
Prześlij komentarz